तुझ्या प्राक्तनाच्या व्यथा मम ललाटी, जखम लाल त्याची तुझ्या गौर भाळी
व्यथांचेच सारे महाभारताहे! कवी का फुकाचा कुणी व्यास होतो ?
जरी वेदनेच्या पखाली वहातो ..तुझ्या आठवांच्या महाली रहातो ,
कशाला कुणाचा मला लोभ व्हावा ,मनातून जेव्हा तुझा वास होतो .॥
तुझ्या स्पर्शमात्रे गुलाबास काटा , खुळी रातराणी तुझा गंध मागे ,
खळीकंस होण्या तुझे केस येता ,अचानक जणू चंद्र खग्रास होतो ॥
फुलोनी पहाटेस प्राजक्त येता ,मला जास्त होते धरेचेच देणे ,
पसरता सडा केशरी जाणिवांचा ,व्यथांना धरेचा सहवास होतो . .
सुगंधी कळ्यांना तुझे वेड लागे ,जुन्या काष्ठवृक्षा नवी पालवी ये ..
मला सावराया तुझे हात येता ,उगा फार बेचैन मग श्वास होतो..!
किती शेर लिहितो , किती दाद घेतो , उला छान होतो ,कडेलोट सानी!!
तुझे नाव येता तखल्लूस झाला , पुन्हा नाव माझे ,अनुप्रास होतो !!
