Friday, September 19, 2014

Phonetic Vs Photographic


नुकतंच एक मित्र म्हणाला कि, " तुझी  memory phonetic आहे ,
म्हणजे photographic नाही "
"म्हणजे ?"
"म्हणजे बघ आमुक आमुक दिवशी ,
तमुक तमुक व्यक्तीने काय रंगाचा शर्ट घातला होता ?
हे तुला आठवत नाही
पण तेच तमुक तमुक प्रसंगात
अमुक एक व्यक्ती काय बोलली होती ?
हे तुला आठवत
एकदम स्पष्ट ! हो न ?"

हम्म .....

तरीच तू शेवटचं  भेटली तेव्हाच्या एक दिवस आधीपासुन
सगळे आवाज आठवतात मला ,

तुझा मेसेज आला तेव्हा मेसेज टोन काय होता ते आठवतं ,
मेसेज येण्या आधी तो जुना फोन किंचित किनर्या आवाजात
लाईट फेकायचा ते आठवतं ,

भेटण्याच्या दिवशी शुभ्र पांढर्या रंगाच्या तुझ्या ड्रेस मध्ये येताना
नेहमी सारखी जीन्याला धरून गिरकी घेताना
आपल्या जुन्या कॉलेजचा  लाकडी जीना कुरकुरला  होता ,

"हाय हिल घातली की ग्रेसफुल चालावं लागतं" म्हणायचीस ना ?
तू येताना तुझ्या ग्रेसफुलनेस चा आवाज नवे हाय हिल्स सांगत होते

जवळ येउन, अगदी जवळ येउन  उभारलीस तेव्हा
तेव्हा इतक्या तरल स्पर्शाना पण  आवाज असतो हे कळलं

हृदयाच्य धडधडीचे चे आवाज होते तेही अगदी स्पष्ट आठवतात
ठोक्यांचे  ताल  तुझे वेगळे आणि माझे वेगळे अगदी स्पष्ट आठवतात मला ,

तुझ्या निळ्या डोळ्यांना काय  म्हणायचं होतं ते ऐकू आलं होतं मला
आपल्या समोरच्या रोपट्यावर झालेली पानांची कुजबुज
आणि अनेक विस्फारलेल्या डोळ्यांचे मोठे आवाज अजूनही आठवतात मला .

मी " नाही " असं काही अस्पष्ट बोलल्यावर काचेला  तडा गेल्याचा आवाज येतो तसा
आवाज आला , त्यातला पारा वाहतो तसा एक आवाज आला

हे सगळे phonetic क्षण photographic रित्या टिपले आहेत मी ,
फक्त एकच सांग … .

एक मोठा दगड बांधून समुद्राच्या तळाशी मनाला सोडुन दिलं तर
 समुद्र तळापर्यंत पोहोचेपर्यंत अनेक  आवाज येतात ,
आणि तिथे पोहचल्यावर तिथल्या शांततेचा एक आवाज येतो ,

मला भेटली पुन्हा कधी तर
माझ्या हसण्यातला  तेवढ्या शांततेचा phonetic sound
photographic करून कोरून घे
पुढच्या अनेक जन्मात आपल्याला ती मेमरी  हवी आहे !! 

आनंद

मध्ये एका रानवेडयाची शोधयात्रा  या सुंदर पुस्तकात एक छान वाक्य होतं "एक पुर्ण ऋतुचक्र एका जंगलात घालवायची इच्छा होती ती पुर्ण झाली".
मला असा विचार आला कि आपली अशी एखादी इच्छा देवाने पुर्ण करायची म्हटले तर आपण काय म्हणु ? लगेच माझ्या फ़िल्मी मनाने उत्तर दिले सुद्धा ! "एक पुर्ण फ़िल्म तिची कथा निर्मात्याला /दिग्दर्शकाला ऐकवली गेल्यापासुन रीलीज होयीपर्यंत अनुभवायची आहे आणि फ़िल्म कोणती तर तेहि उत्तर लगेच आले : "आनंद" !!
मागे रणजीत ने उत्तम लेख लिहला त्यामुळे तेव्हापासुन डोक्यात आनंद होता ,
( अर्थात मनात कायम असतो तेव्हा सक्काळी सक्काळी डोक्यात गेला. :) )
रणजीत ने अप्रतीम लेख लिहला आहे ज्यात त्याने फ़िल्म  चा दर्शनी भाग कव्हर केला आहे ,
 पण माझी खात्री आहे पडद्यामागेहि बरेच काहि  अप्रतीम असे काहि घडले असणार नक्कि .
पडद्यावर जरि कायम मृत्यु चे सावट असले तरि या लोकांनी धमाल केली असेल पडद्यामागे , जबरद्स्त केमिस्ट्री असणार सगळ्यात हे नक्की त्याशिवाय इतके अप्रतीम सादरीकरण झाले नसते, असे सगळे क्षण अनुभवायला मिळायला हवे होते . आणि याची प्रचिती रात्री कौन बनेगा बघताना आली .
बच्चन सांगत होता कि शेवटचा सीन ज्यात तो हमसुन हमसुन रडतो त्यात तो हसत होता म्हणे खरे तर !!
देवा, एक रोल दे रे! या फ़िल्म मधला अगदि दारासिंग ज्या पाप्याच्या पितराला उचलुन फ़िरवतो तो रोल पण चालेल !
किंवा इसाभाइच्या रीहर्सल मध्ये त्याच्या बाजुला उभे असणारे मक्ख चेहर्याचे शिपाई पण चालेल !

"इसे कविता कि किताब मे रखुंगा , जैसे कविता एक बिते पल कि निशानी होती है , वैसे ये फ़ुल एक बिते पल कि निशानी बनके रहेगा !"

"मै एक भी शर्त नही हारा हु !
हमारे लिये क्या खाली खुर्सिया बजेगी ?

क्या करु गुरुदेव मेरे तो डायलॉग हि खतम हो गये !

अल्ला करे ये शर्त रघुकाका  जीत जाये !

काय संवाद आहेत एक एक  .

आता पुन्हा आनंद बघाताना हे पोस्ट करतोय .

दुस-या मौत तु एक कविता है नंतर .......... !

आनंद मरा नहि आनंद मरते नहि !

Tuesday, March 18, 2014

समानता


माझ्या इतक्या कामाचे
माझ्या इतके पैसे घेते ,
माझ्या सोबत ऑफिसात यॆउन ,
माझ्या सोबत  निघुन जाते ,

माझ्या इतक्या सुट्ट्या
माझ्या इतक्या बुट्ट्या
माझ्या इतकी हाइक
अन माझ्या सारखी बाईक ,

माझ्यासारखा बॉस तिला
अन त्याचा माझ्यासारखा त्रास तिला ,
कधी आनंदाने गाणे गाते
माझ्यासारखी शीळ मारते ,

विचारात घेतले जाते
मीटिंगमध्ये  तिचे प्रत्येक मत
तिच्या मतालाही ओवर द टेबल
माझ्या मता इतकीच  पत

तिच्याइतकि भुक मलाही ,
तिच्याएवढी दमणुक मलाही ,
तिच्यासारखा माणूस मी
अन माझ्यासारखी मानव ती

तरी बसमधल्या खुर्चीला  मी घाबरतो
माझ्या दमणुकिला मी समजावतो
हॉटेलातल्या family only शी घुटमळतो
पोटातल्या भुकेला समानतेने पिटाळतो !



विनायक

Sunday, March 2, 2014

इथे फार झाल्या कविता वगैरे !!

जरा फुल टाकू , जरा पान फ़ॆकु ,
सुर्याला म्हणुया सविता वगैरे !!

वृत्त आणि वृत्ती तमाशे नव्याने
नव्याने वाहुदया सरिता वगैरे !

कमेंटा कमेंटा लगे आग लागे
नको ग्रामराचा पलिता वगैरे !

भुजंगप्रयाता चला थोडे हिणवू ,
लिहूया सिंहविलोकिता वगैरे !

चला दूर जाऊ , नवा ग्रुप काढू ,
इथे फार झाल्या कविता वगैरे !!

पुन्हा इथे येऊ , पुन्हा पोस्ट टाकू ,
सहनशील आहे संहिता वगैरे !


विनायक !


तळटीप :

______ हि एक प्रचंड काव्यमय स्वातंत्र्य घेतलेली कविता आहे ,
गझल करण्याच्या फंद्यात खुद्द कवी पडला नाही ,
इतरांनी हि प्रयत्न करू नये !!
आणि हो शेवटच्या ओळी (खरे तर आक्क्खी(?) कविता ) वैभव जोशी यांच्या प्रचंड फ़ेमस
कवितेच्या / गझलेच्या जवळ जातात ,
पण आपण त्यांची माफी मागणार नाही ,
कारण इतकं काही वाईट केलं नाही मी त्या कवितेचं !!
बरं काही ओळी तर एकदम अभ्यास पूर्ण लिहल्यात !!

Saturday, January 18, 2014

समज !



कृष्णा ,
मी समजू शकतो तुझी अवस्था आज !
जेव्हा लक्षात येतं 
कंठशोष करून  शंख तर फुंकायचा आहे आपणच , 
आणि लढायचं पण नाही ,
तसंच ,
मला आलंय लक्षात ,
सखा सखा म्हणुन आयुष्यभर सोबत असलेल्या माणसाने 
अचानक पाठ दाखवण्याचे प्रसंग झेलले ,
की गीता आपोआप झरु लागते बघ !
शिशुपालीय वृत्तींना ठेचावं लागतं 
अगदी भर सभेत,
हेही नीट कळलंय मला !
राधेला बासरी दॆउन भुलवत मार्गी लावण्याची
निकडही मी समजु शकतो . . !
पुन्हा गोकुळात न जाण्याचा निग्रह 
मी बाणवला आहे अंगी
अगदी समजावून घेऊन !
केसात हात घातला तेव्हा न येता 
पदरास हात लावताच येण्यातला उशीरहि 
मी समजाऊन घेतला आहे आपसुक !
पण 

कर्णाला द्रौपदी देऊ करणं अजूनही मी समजू शकलो नाहि 
अनेक अक्षौहिणी सैन्य  उध्वस्त करुनसुद्धा !!!!

Thursday, January 16, 2014

एकसंध



मला हिमालयात जाउन ऐकायचा होता आवाज ,
एकसंध बर्फ तुटल्याचा , 
किंवा कन्याकुमारीत समुद्राची गाज एकसंध असते म्हणे !
झालंच तर
नायग-याचा प्रपात ही ऐकायचा होता ,तो हि एकसंध असतो म्हणे !
खूप खोल प्रशांत महासागराच्या तळाशी 
भूगर्भाचा आवाज येतो म्हणे एकसंध !!

मला पक्क ठाऊक आहे की कृष्णविवरात 
एकसंध आवाज आहेत फक्त ,
मीच तयार केले आहेत हे सारे आवाज 
उगमापासून अंतापर्यंत,
एकसंधसे !

आता सुटलोच आहे तर .  . . 
पाय मोकळे करून यावे म्हणतोय विटेवरून निघून !! 
आणि अनेकांच्या प्रार्थनेत लुप्त झालेली 
एकसंधता शोधावी म्हणतोय !


_ विनायक !

प्रलयगीत

 दिवस मोगरा होतो  रात्र सायली होते ,  तुझिया अस्तित्वाने  श्लोक-शायरी होते।  मी धुनी पेटवत असता तू यज्ञाचे मंतर गाते , मी अलख निरंजन म्हणतो ...