Wednesday, April 24, 2013

॥ खळीकंस ॥



तुझ्या प्राक्तनाच्या व्यथा मम  ललाटी, जखम लाल त्याची तुझ्या गौर भाळी
व्यथांचेच सारे  महाभारताहे! कवी का फुकाचा कुणी व्यास होतो ?

जरी वेदनेच्या पखाली वहातो ..तुझ्या आठवांच्या महाली रहातो ,
कशाला कुणाचा मला लोभ व्हावा ,मनातून जेव्हा तुझा वास होतो .॥

तुझ्या स्पर्शमात्रे गुलाबास काटा , खुळी रातराणी तुझा गंध मागे ,
खळीकंस होण्या तुझे केस येता ,अचानक जणू  चंद्र खग्रास होतो ॥


फुलोनी  पहाटेस  प्राजक्त येता  ,मला  जास्त होते  धरेचेच  देणे ,
पसरता सडा केशरी जाणिवांचा ,व्यथांना धरेचा सहवास होतो . .

 सुगंधी कळ्यांना तुझे वेड लागे ,जुन्या काष्ठवृक्षा नवी  पालवी  ये  ..
 मला  सावराया तुझे हात येता ,उगा फार बेचैन  मग  श्वास  होतो..!

किती शेर लिहितो , किती दाद घेतो , उला छान होतो ,कडेलोट सानी!!
तुझे नाव येता तखल्लूस झाला , पुन्हा नाव माझे ,अनुप्रास होतो !!

No comments:

Post a Comment

प्रलयगीत

 दिवस मोगरा होतो  रात्र सायली होते ,  तुझिया अस्तित्वाने  श्लोक-शायरी होते।  मी धुनी पेटवत असता तू यज्ञाचे मंतर गाते , मी अलख निरंजन म्हणतो ...